loading...

معرفی موسیقی‌های کلاسیک سراسر جهان

 مشخصات ویژگی های زیر بین موسیقی ایرانی و موسیقی آسیای میانه مشترک است: موسیقی عمدتاً تک رنگ است ، و هر ساز در یک گروه از یک طرح ملودیک پیروی می کند. موسیقی مبتنی بر یک سیستم معین است. با هر ح

ریما بازدید : 51 سه شنبه 13 اسفند 1398 زمان : 12:22 نظرات (0)

 مشخصات

ویژگی های زیر بین موسیقی ایرانی و موسیقی آسیای میانه مشترک است:

موسیقی عمدتاً تک رنگ است ، و هر ساز در یک گروه از یک طرح ملودیک پیروی می کند.

موسیقی مبتنی بر یک سیستم معین است. با هر حالت انواع مختلف ملودیک ، به نام گوشه. اجرای انواع ملودیک در اختیار نوازنده قرار دارد.

استفاده از میکروترون مقیاس ها را به بیش از دوازده نیمه نیمه تقسیم می کند.

اولویت با تزئینات است.

در هر قطعه مکثهای قابل توجهی وجود دارد.


موارد زیر خصوصیاتی است که موسیقی فارسی را از سایر موسیقی های آسیای میانه متمایز می کند:

ملودی ها در یک ثبت نسبتاً باریک متمرکز شده اند.

حرکت ملودیک با مراحل پیوندی اتفاق می افتد.

تأكيد بر كادنس ، تقارن و تكرار انگيزه در نقاط مختلف است.

الگوهای ریتمیک ساده نگه داشته می شوند.

سرعت بسیار سریع است ، و تزئینات متراکم است.

قطعات آوازی اغلب با طاهر تزئین می شوند ، تزئین آوازی شبیه به یدلینگ.

همچنین ، موسیقی ایرانی در سنت خاورمیانه منحصر به فرد است به این دلیل که عبارات مختلف ملودیک یا گوشه‌ها قرار است تمبر ریتمیک و الگوی ملودیک شعر را الگوبرداری کنند.

ساختار ترکیبی

 در موسیقی فارسی سه شکل ساز و یک شکل آوازی وجود دارد. اشکال ابزاری عبارتند از پیش درآمد ، چهار مضراب و رنج. پیشداراماد توسط استاد بزرگ تار ، درویش خان اختراع شد و به عنوان مقدمه ای برای درامد یک دستگا مورد نظر قرار گرفت. ممکن است در زمان دوتایی ، سه گانه یا چهار برابر باشد و ملودی خود را از برخی از گوسشهای مهم این قطعه بیرون بکشد. چهار مضراب قطعه انفرادی است ، بیشتر با سرعت سریع ، و معمولاً بر اساس ملودی است که بلافاصله قبل از آن است. شکل ساز سوم ، رنگ ، که یک قطعه رقص ساده است که معمولاً در نتیجه دستگاه پخش می شود.

فرم آوازی تصنیف نامیده می شود. طرحی شبیه به پیشداراماد دارد و معمولاً بلافاصله قبل از رنج  قرار می گیرد.


 سازها

موسیقی کلاسیک ایرانی معمولاً توسط گروههای کوچک با اندازه متغیر انجام می شود. این گروه ها به طور معمول از خواننده ، یک یا دو ساز ملودیک همراه (یا کمانچه ، تار ، سنتور ، ستار ، یا نی) تشکیل شده اند و شاید یک ساز ریتمیک مانند دمبک یا همان دف کمیاب است. مهمترین سازها در زیر ذکر شده است. این سازها حتی اگر صداهای منحصر به فردی دارند ، برای حفظ بافتی تک رنگ در این گروه در هم تنیده شده اند.


 

 مطالب این پست درباره آهنگ های محلی از این پست گرفته شده است. 

مطالب این پست درباره سبک موسیقی سنتی ایران از این پست ترجمه شده است. 


ارسال نظر برای این مطلب

کد امنیتی رفرش
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • آرشیو
    آمار سایت
  • کل مطالب : 1
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • آی پی امروز : 1
  • آی پی دیروز : 0
  • بازدید امروز : 1
  • باردید دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 1
  • بازدید ماه : 1
  • بازدید سال : 164
  • بازدید کلی : 423